INVISIBLE BIRDS
shows:
De Republiek Brugge /2019
NODS Collectief /Bogaardenkapel Brugge /2019
submission:
Lensculture /Portrait Awards 2019
"De nachtraven uit het documentaire en persoonlijke werk Invisible Birds van Femke den Hollander zijn een verbeelding van melancholie binnen het publieke domein. Een gedeelde eenzaamheid lijkt deze nachtbrakers te verbinden.
Deze foto’s lijken met hun monotone kleurzwemen, korreligheid en belichting op
filmstills bevolkt met personages die geen specifieke rol werden toegekend. Femke
isoleert individuen in een groep door te werken met een beperkte scherptediepte. Ze verschijnen even maar een ander vult hun plaats in in het volgende frame. De stroom aan personages wordt slechts onderbroken door een aantal foto’s van verlaten, nachtelijke straten."
Lieven Lefere
"Je legt de dag neer maar je gaat niet slapen. Je doet je botten aan want je weet niet hoeveel uren je gaat dwalen. En of je op een bepaald moment gaat moeten rennen. Soms zijn er afspraken maar meestal niet. Je hebt een adres van ergens een feestje in de stad. Je gaat te voet want je wil de lege straten ruiken. Je passeert een wassalon waar één vrouw wacht in de nacht. Je wandelt langs een kerkhof, de poorten staan open, je probeert door het donker te zien of de stilte beweegt.
Voor het tankstation doe je je ogen dicht en je ziet TOTAL in negatief op de binnenkant. Dan doe je je ogen weer open en maak je een foto. En tussendoor besef je dat je verdwaald bent. Je vindt het niet erg, de nacht is een tweede wereld waar je de weg kent zonder dat je de weg kent.
In de nacht is niets bepaald. In de nacht bestaat geen ijkpunt. In de nacht zijn alle bomen zwart. Er zijn geen uren behalve tussen hond en wolf en het kan je niet schelen als een wolf voor je staat. Met een wolf kan je ook praten.
Je kijkt naar de nachtvogels. Ze lopen naar iemand toe, ze kussen. Ze dansen. Ze wachten tot het toilet vrij is. Ze staan te dromen aan de bar. Je maakt een foto. Je raakt aan de praat in de nevel van warme adem en partylichten. Je sluit intense vriendschappen die weer oplossen als de zon opkomt. Je gaat op in het non-moment, er is alleen nog muziek en bier. Je vergeet dat je je camera in je hand hebt, je oog drukt af terwijl je je hand op de schouder legt van iemand die je niet kent.
Je gaat weg als de lucht weer blauw wordt. Twee weken later ga je terug de nacht in. Naar de Invisible Birds, zoals je ze bent gaan noemen, de nachtvogels, hun stille blikken, hun gedachten, hun secondendromen. Je hoopt dat ze iemand hebben, ook als de zon schijnt en iedereen lacht."
Femke den Hollander
"Thank you for sharing your work with us. You've got some very powerful and strangely alluring pictures here. It is apparent that you work in series, the cohesion of the images is strong with many layers of narrative and a highly cinematic aura. It seems natural for you to do what others struggle for years to achieve. Something tells me that in all of your work, and not only in these photos here, you maintain a certain aesthetic, a certain tone, doing whatever it takes to make sure that everything is reading as authentic, within that framework. (...) In response to your request for feedback, I have to say that I am pleased with this body of work, Femke. The dreamy state in all the pictures, the gentle yet powerful compositions and the lovely color palette appealed to my artistic sensibilities. I feel the magic in these photographs, and I am sure that I will feel the same about others of yours."
- reviewer feedback /Lensculture -