FEMKE
DEN HOLLANDER
VERBONDEN MET (N)IEMAND
docufilm on loneliness - commissioned
/2018 (only in Dutch)
De documentairefilm ‘Verbonden met (n)iemand’ legt aan hand van getuigenissen eenzaamheid in Brugge op prangende wijze bloot.
Stefaan Van Volcem /KW Nieuws /14.12.18
“Door met zijn allen warmer te zijn voor elkaar kunnen we het verschil maken“
BRUGGE _ In het kader van het congres #vierkanttegeneenzaamheid maakte Femke den Hollander op vraag van Pascale Cockhuyt, coördinatrice van Wieder vzw, een documentairefilm over eenzaamheid in Brugge. Het eindresultaat, een tijdsdocument dat je midscheeps treft, heet ‘Verbonden met (n)iemand’ en laat zien dat eenzaamheid los staat van geslacht, leeftijd, ras of sociale achtergrond. “Associeer eenzaamheid niet louter met oude vrouwtjes achter de sanseveria.”
Pascale Cockhuyt is al dertien jaar coördinator van Wieder, de vzw die gelegen is in Rozendal 3 en zich in Brugge bezighoudt met armoedebestrijding. “Op jaarbasis bereiken we zo’n 100 à 150 mensen”, legt Cockhuyt uit. “Die wonen niet enkel in het centrum van de stad, maar wonen verspreid over Groot-Brugge. Vroeger bereikten we vooral mensen die het slachtoffer zijn van generatiearmoede. Vandaag zien we dat ook mensen die de rol moeten lossen omwille van sociaaleconomische gevolgen in armoede terechtgekomen zijn tot onze doelgroep behoren. In Brugge blijft de armoedeproblematiek helaas zeer onzichtbaar. In deze stad heerst nog steeds een soort bourgeoisiementaliteit waardoor armoede in de taboesfeer blijft steken.”
Femke den Hollander is sociaal werker bij CAW Noord-West-Vlaanderen. Daarnaast werkt ze als freelancefotograaf. “Namens Wieder heeft Pascale mij, samen met de stad Brugge, aangezocht om de fotografie te doen voor het project ‘Verbonden met (n)iemand’”, legt den Hollander uit. “Aanvankelijk was ik van plan om de bijbehorende documentairefilm uit te besteden, maar uiteindelijk ben ik de uitdaging aangegaan en heb ik die toch zelf gedraaid.”
Beiden zochten naar getuigen die wilden meewerken aan de documentairefilm. "Tot onze eigen verbazing bleken al snel 15 mensen bereid om in het project te stappen", zegt Cockhuyt. "Niet evident, want op deze manier geven ze zich bloot."
Cockhuyt en den Hollander planden enkele interviewdagen op een zolderverdieping van het gebouw van Howest in de Sint-Jorisstraat. In de montage lijmde Femke de citaten van de getuigen aan elkaar, met tussenshots die ze voor dag en dauw aan de Sint-Pietersplas filmde.
"Bij de brede publieke opinie wordt eenzaamheid traditioneel geassocieerd met oude vrouwtjes die alleen thuis achter sanseveria's naar buiten zitten te turen. Dat is een huizenhoog cliché. Iedereen heeft wel eens met eenzaamheid te maken. De vraag is in welke mate het je leven bepaalt. We hebben ook gemerkt dat het iedereen kan treffen, al kan de impact op iemands leven natuurlijk verschillen", legt den Hollander uit.
Het moge duidelijk wezen: de vrees alleen te zijn, alleen te vallen of te blijven, is één van onze grootste angsten. "Er is een rode draad doorheen onze documentairefilm: ongeacht je leeftijd wil je graag gezien worden door anderen en betekenisvolle relaties ervaren", geeft Cockhuyt aan. "Door met zijn allen warmer te zijn voor elkaar kunnen we het verschil maken, zeker in tijden waarin onze samenleving sterk aan het polariseren is. Veel meer dan vroeger gaan we in concurrentie met elkaar."
Getuige Sammy wijst er in de documentairefilm op dat één derde van de huisgezinnen uit alleenstaanden bestaat. "Aangevuld met de vele eenoudergezinnen leeft bijna de helft van de mensen alleen", stelt hij vast. "Misschien trekken mensen vandaag te snel de stekker uit een relatie. Ze beseffen te weinig wat het is om terug te kunnen vallen op een huis met warmte."
Volgens beide dames komt het erop aan dat zoveel mogelijk mensen de handen uit de mouwen steken om tot meer verbinding te komen. "Zaniken op sociale media helpt niemand vooruit", stellen ze nogal bitter vast.